विजयकुमार

पोखराबाट फर्कदा पूर्वराजाको (वा शेखर कोइरालाको शब्दभावमा राजा) स्वागतमा एयरपोर्ट आएका जनताको तुलनामा, हिजो (शुक्रबार) फगत एकचौथाई मान्छे तीनकुनेमा जम्मा भएका थिए । त्यसपछि जे भयो जगजाहेर छ ।

अरुले होइन, आदरणीय पूर्वराजाले स्वयम् बुझ्नु पर्छ, नेपालमा कदाचित राजसंस्था फर्काउने नै हो भने पनि, यस्तो ‘कमाण्डर’ले किमार्थ सक्दैन जो आफ्नो गाडी प्रहरीमाथि हुइँकाएर निषेधित घेरा तोड्छ र तथानाम फोहर गालीगलौच गर्दै मैदानबाट भाग्छ ।

पूर्वराजाको व्यक्तित्वको शिष्टता, विनम्रता र धैर्यको रत्तिभर अंश नभएको मानिस कसरी राजसंस्था फर्काउने आन्दोलनको ‘कमाण्डर’ हुन सक्छ ? हो, प्रसाईंजीले उठाएका केही विषय जायज पनि छन् तर, उनको हदको जिम्मेवारी बोकेको भनिएको मान्छेको तरिका उचित देखिएन ।

कमाण्डर पनि कस्तो ? चार जना पुलिसले खोज्ने बित्तिकै फरार हुने मान्छे पनि कमाण्डर हुन्छ ? खोई त रवीन्द्र मिश्र त लुक्नु भएन, धवलशम्शेर त लुक्नु भएन ।

साथै, हिजो तीनकुनेमा निजी घरको छानामाथि चढेर, प्रहरीले अकारण अश्रुग्यास प्रहार गरेर, प्रदर्शनकारीलाई उत्तेजित बनाएको कुरा समाचारमा आएको छ । यो अत्यन्त गम्भीर विषय हो । यो कुराको निष्पक्ष न्यायिक जाँच हुन जरुरी छ ।

साथै, निजी सम्पत्ति लुटपाट गर्ने, आगजनी गर्ने र मिडिया संस्थानहरूमा हिंस्रक आक्रमण गर्ने, गराउनेहरूमाथि राज्यले, समाजले एक स्पष्ट र स्थिर दृष्टिकोण बनाउनै पर्छ ।

आन्दोलनका क्रममा तीनकुनेमा गोली लाग्दा कीर्तिपुरका २९ वर्षीय सविन महर्जनको मृत्यु भएको छ । तीनकुनेमा आगजनीमा परेको घरमा एभिन्युज टिभीका क्यामेरापर्सन सुरेश रजकले ज्यान गुमाए ।

पक्षबिपक्षका टिप्पणीकारहरूका लागि उनीहरू दुबै जना केही समय उत्तेजना र चर्चाका विषय हुनेछन् । मेरो मन र प्रार्थना चाहीँ यस बखत उनका परिवारजनका साथ छ । अरुका लागि उनीहरू मृतक संख्या हुनेछन् तर, परिवारका लागि आजन्म मनको घाउ बनेर बाँच्ने छन् ।

रुपचन्द्र बिष्टलाई सम्झदै छु, जसले दशकौं अघि मलाई भनेका थिए – ‘आफ्नो जिउमा हल्का घाउ, हल्का खत पनि नलागोस्, अरुका छोराछोरी शहीद भएको समाचार दिनहुँ सुन्न पाउँ, भन्ने रहर गर्ने मान्छेहरूको ठाउँ हो यो । बुझिस !’

लोकतन्त्रको सुन्दरता भनेकै विचारहरूको विविधता हो । तर, विविध विचारहरूको द्वन्द्व कसरी हल गर्ने ? कुन माध्यमबाट गर्ने ? यो कुराको निर्णय गर्न हामीले, विशेषत दुबै पक्षको नेतृत्वमा रहेका विवेकीहरूले शान्त भावले, उदार र वस्तुगत विश्लेषण र कठोर निर्णय गर्नुपर्छ । र, यसरी आएको निर्णयलाई लागू गराउन हिचकिचाउनु हुन्न ।

मेरा नियमित दर्शकलाई सम्झना हुन सक्छ, एक वर्षअघि नै हामीले ‘के राजा फर्कन्छन ?’ भन्ने पोडकास्ट गरेका थियौँ । त्यस बखत, त्यसलाई दुबैतिरका केही ‘बौद्धिक जानिफिकार’ले हांसेर उडाएका पनि थिए । केही छैन । जीवन यस्तै हो । जीवनले कहिले उचाल्छ, कहिले थचार्छ । दुबै अवस्थामा सम्भाव राख्न सक्नुमा जीवनको सार्थकता छ । म त्यो पोडकास्टको भाग–२ केही दिनमा ल्याउनेछु ।

व्यक्तिगत रुपले भन्ने हो भने, मलाई हिजो रातिदेखि ज्वरो आएको छ । बिहान सिटामोल खाएर यति लेखे । मलाई केही कुराहरू लेखेरभन्दा भिडियो पोडकास्टबाट अभिव्यक्त हुन सजिलो लाग्छ । सन्चो भएपछि पोडकास्ट गरौंला । अहिलेलाई संजालमा यति लेखे ।

संजाले वातावारण तातेको छ । तर, अनुभवले मलाई जटिल परिस्थितिमा धेरै नतात्न सिकाएको छ । फगत तातेर दुनियाँमा केही हुन्न भन्ने मेरो अनुभव छ । शेष ज्वरो ओर्लेपछि पोडकास्टमा । सबैकाप्रति शुभेच्छा ।